Que é a singularidade tecnolóxica e que supoñería para o ser humano?

A singularidade tecnolóxica pode supoñer, segundo certos autores, a maior explosión de intelixencia artificial coñecida. Iso implicaría que, nuns 28 anos, a historia da humanidade puidese cambiar para sempre.

Que en últimas dúas décadas o avance tecnolóxico nas sociedades desenvolvidas haxa alcanzado un ritmo de vertixe fai que, a priori, pensemos que é irrepetible nos vindieros anos. De feito, comezáronse a cuestionar principios que marcaron ese progreso, como a lei de Moore, dado que parece que será irrepetible o feito de que o número de transistores dos microprocesadores volva duplicarse cada un ou dous anos. Con todo, ao repasar estes factores, non se ten en conta a velocidade de desenvolvemento que pode chegar coa singularidade tecnolóxica.

Cara a un dos maiores cambios na historia

O proceso de singularidade tecnolóxica engloba unha serie de ideas sobre a que destaca que o progreso tan forte que vén producindo durante décadas en intelixencia artificial acabará propiciando unha superación da intelixencia humana. O avance en ciencia e tecnoloxía é exponencial, polo que, en última instancia, ao chegar á singularidade alcanzouse respecto da intelixencia artificial un punto de complexidade e potencia non controlable por nós, os seus creadores. E segundo varios autores, desde John Von Neumann nos anos 50 ata outros posteriores como Vernor Vinge, non estamos demasiado lonxe dese momento.

Aínda que segundo certas leis e principios clásicos en ciencia ficción como as tres leis da robótica de Isaac Asimov o ser humano nunca debería perder o seu papel hexemónico, se un robot ou máquina chega a superarnos en capacidade de proceso lóxico, o certo é que probablemente para eles tería moi pouco sentido cumprir as leis, do mesmo xeito que en moitos momentos da historia moitos colectivos consideraron -xustamente- que as leis escritas non eran xustas, e por tanto había que atendar ao iusnaturalismo ou dereito natural.

Volvendo á singularidade tecnolóxica, a segunda asunción é que a situación non só non quedaría no punto de perda de control, senón que os propios robots seguirían "reproducíndose" recursivamente (Von Neumann teorizó sobre iso e del tomaron o nome "máquinas de Von Neumann") segundo os seus principios e conciencia. Neste estadio sería imposible predicir como avanzaría o curso da historia, pero o proceso da singularidade tamén se alcanzaría coa integración nos humanos de tecnoloxía nun sentido moito máis profundo que o dos wearables actuais.

Singularidade e transhumanisno, unidos.

Como exemplo, a nivel cerebral tamén falariamos dunha obter unha capacidade moi superior á actual como consecuencia das axudas recibidas pola inclusión tecnolóxica na bioloxía humana. A día de hoxe estamos a tratar de coñecer o cerebro, e aínda que o avance é lento, si hai certo progreso e investigación en comunicación cerebro-máquina.

Iso si, de momento, moi lonxe da superinteligencia ou superlongevidad que afirman os defensores da singularidade. E é que, como se pode apreciar máis aló do desenvolvemento dos robots, o transhumanismo tamén ten moita importancia nestas ideas.

O transhumanismo supoñería superar a barreira biolóxica do ser humano e encamiñarnos cara a unha realidade onde estariamos preto de non só ter maiores capacidades físicas ou mentais, senón de, practicamente, ser inmortais.

Unha cifra común nas  estimacións sobre cando chegaría a 

singularidade tecnolóxica é o ano 2045.


De feito, mediante este curioso reloxo/conta atrás, podemos saber canto queda exactamente para a hipotética chegada da explosión de coñecemento.

É evitable?

É a gran pregunta para moitos. Ante os riscos que unha situación como a presentada entrañaría con alta probabilidade para a especie humana, xa que mesmo o transhumanismo controlado chégase a ver como unha perda de esencia da especie, os autores pregúntanse como evitar a chegada da singularidade tecnolóxica. A resposta, aínda que tan no aire como o problema real, non é moi positiva.

Mentres sigamos desenvolvendo e integrando ao ritmo actual a tecnoloxía nas nosas vidas, será moi difícil que a explosión de intelixencia non chegue, porque é precisamente o que a día de hoxe buscamos. Outra cousa, iso si, é como chegue.


 Para saber que visións son máis acertadas, só hai

 que esperar 28 anos.

Posted in: Filosofía e Tecnoloxía