UN ROBOT E O PILOTO DE HIROSHIMA

É verdadeiramente preocupante que a robotización estea a se producir nun momento de depresión absoluta das humanidades, ostracismo da filosofía e menosprezo da cultura

Unha das historias máis estremecedoras da II Guerra Mundial é a de Claude Eatherly, piloto integrante do escuadrón que bombardeou Hiroshima, cuxa tráxica experiencia axúdanos a asomarnos á era da robotización. Na madrugada do 6 de agosto de 1945, o comandante Eatherly, de 26 anos, levou a cabo o voo de recoñecemento sobre a cidade xaponesa, pouco antes de que o Enola Gai descargase a mortífera bomba. Eatherly regresou á súa base e durante varios días permaneceu en silencio, dixerindo a súa conmoción.

De regreso a EE UU, pareceu adaptarse á vida normal durante uns anos. Con todo, sentía un criminal, responsable dunha acción atroz que deixara máis de 150.000 mortos, e á que debía corresponder un castigo equivalente. A sociedade rendía homenaxes á súa heroísmo. A imposibilidade de expiar a súa culpa levoulle a un primeiro intento de quitarse a vida, ao que sucederían varios máis.

Necesitaba ser castigado e comezou a cometer pequenos delitos. Asaltou gasolineiras, falsificou cheques. Nunca levaba o botín ou o doaba a organizacións benéficas, pois só quería ser tratado como un criminal.

Moita xente tomouno por tolo; outros achacaron o seu comportamento á procura de notoriedade. Aquel home quiería ser recoñecido,como axente moral responsable dos seus actos. O que pedía a berros cos seus pequenos delitos era xustamente non ser considerado un robot, senón un ser humano. Verse como un autómata desprovisto de conciencia, vontade, libre albedrío, coma se simplemente fose programado para participar nun masacre, convertíalle en algo menos que humano, unha perspectiva insoportable. O seu desasosego levouno a novos intentos de suicidio e a ser ingresado en centros psiquiátricos militares, pero só atopou certo consolo cando empezou a cartearse co filósofo Gunther Anders. El si puido darlle unha explicación, demostrando unha vez máis canto axuda a filosofía se se dedica ás vidas concretas dos seres reais. Anders explicoulle exactamente como sentía: Inocentemente culpable.

El país
2 de julio de 2016

Posted in: Reflexións