Relación simbiótica entre humanos e tecnoloxías

Os defensores da tecnoloxía asumen que a evolución da especie humana é demasiado lenta e compárana coa evolución da tecnoloxía a cal se acelera por ano. Idea que nos leva ao xurdimento dunha singularidade tecnolóxica, tal como propona Vinge e posteriormente Kurzweil, o cal nos conduce inevitablemente a un futuro posthumano.

Agora ben, o concepto crave para ese futuro posthumano onde as máquinas superan aos humanos, que tipo de relación establecerase entre a “limitada” especie humana, practicamente condenada a desaparecer, e as máquinas co seu imparable crecemento que parece non ter límites. E todo parece indicar que aos humanos non queda máis remedio que fusionarse coas tecnoloxías, dado as vantaxes que isto lle reportará, o que nos leva á ideoloxía transhumanista.

 Estamos a falar dunha simbiose entre humanos e tecnoloxías, relación que xa se está producindo desde hoxe.

Que se consideraría unha relación simbiótica entre humano e tecnoloxías?

Tal como coñécese en bioloxía, as relacións simbióticas defínense como a relación próxima e persistente entre organismos de diferentes tipos e polo xeral con efectos benéficos para polo menos un deles. Termino utilizado polo botánico alemán Anton de Bary, en 1879. É bo destacar que esas relacións próximas algunhas veces levan a un tipo de evolución producindo cambios xenéticos. Ou sexa a relación simbiótica pode alterar a evolución dunha das especies.

Ata agora referiámonos a unha simbiose entre dúas especies biolóxicas, pero nada prohibe que se produza unha relación de dous organismos diferentes (humanos e tecnoloxías) dada a súa cada vez máis próxima interacción e dependencia.

 Lynn Margulis, quen na súa teoría simbiogenética destaca o papel da simbiogénesis na evolución ao definir á unión de distintos organismos para formar novos colectivos, como forza máis importante de cambio sobre a Terra. Noutra parte, afirma: “Xeran novas poboacións que se converten en individuos simbióticos multiunitarios novos, os cales se converten en «novos individuos» en niveis máis amplos e inclusivos de integración. A simbiose non é un fenómeno marxinal ou raro. É natural e común. Habitamos un mundo simbiótico”. O cal vén apontoar o concepto da simbiose como forza de cambio e de transformación evolutiva.

Do anterior despréndese a seguinte conclusión, se os humanos queren seguir evolucionando non teñen máis opción que alcanzar algunha forma de simbiose coas tecnoloxías, simbioses que, en primeiro lugar, ten que ser beneficiosa para os seres humanos. Xa sexa unha ectosimbiosis, habería que ver de que tipo ou dunha edosimbiosis, tamén, de que tipo.

Os transhumanistas defenden a idea dunha endosimbiosis (mutual ou comensal) ou sexa unha fusión entre humanos e tecnoloxías , en cambio os bioconservadores defenden unha ectosimbiosis de corte comensal, podemos afirmar que actualmente, estamos a vivir dentro dunha ectosimbiosis comensal, xa que as tecnoloxías son exógenas e utilízanse como ferramentas, situación que foi cambiando coas tecnoloxías cognitivas e é especial co progreso que está a ter a intelixencia artificial.

Posted in: Filosofía e Tecnoloxía