Singularidade tecnolóxica

A vergoña do século XX foron as guerras mundiais e xenocidios; 

xenocidio armenio, xenocidio xudeu, xenocidio de Ruanda, e outros. 

Son o resultado de tecnoloxías, guerras mundiais ser terrible 

por mor da tecnoloxía. 

O problema do século XXI será o sometemento ás máquinas " Boris Cyrulnik

Máis aló das quiméricas esperanzas portadoras de "sustentable eternidade", os seres humanos cimentamos as nosas certezas aínda que elas cheguen a esborrallarse en repetidas ocasións. Desde aquelas afastadas intuicións de Sócrates, mesmo hoxe remitímonos a nós mesmos e tentamos mergullar na profundidade das preguntas co afán de dar sentido á existencia.

Somos buscadores da verdade. Aínda que inexactos en ocasións varias, a nosa condición humana empuxounos a buscar paraxes seguras e axiomas cardinales. Prosegue o noso camiñar en pos de evidencias firmes. Aínda que mesturada a intervalos con exóticas e abigarradas formas de irracionalidad, o acontecer demanda esclarecementos, como o foi antes e como o seguirá sendo no futuro.

Pero algo está a cambiar. Un detalle non menor a ter en conta. Ocorreu un de golpe de temón que nos conduce a un porto moi afastado e moi distinto ao afeito. Isto é, estamos a asistir á transformación radical da nosa condición como especie humana. A "singularidade tecnolóxica" está en marcha. O salto evolutivo do xénero humano parece irreversible. Os entusiastas afirman que a intelixencia artificial proverá capacidades extra-ordinarias cuxos efectos sociais, políticos, culturais e económicos non podemos sequera imaxinar. Paradoxalmente "o artificio", a tetra sutil perturbou o quid da certeza converténdoa en programable e predicible.

Din que a tecnoloxía invadirá os nosos corpos. Seremos corpos tecnológizados e tecnoloxía corporeizada. Os máis entusiastas cren que a tecnoloxía dominará os métodos da bioloxía e así, nacerá unha era en que se impoñerá a intelixencia non biolóxica dos posthumanos e que ela se expandirán por todo o universo coa liberdade do pensamento sen trabas... Aínda por riba, vaticinan os enxeñeiros de Google que o século XXI será lembrado pola liberación da humanidade das súas "cadeas biolóxicas", acto seguido, a intelixencia poderá obrar eficazmente en corpos receptores plenamente integrados.

E así, os vellos "buscadores da verdade" veremos de que maneira as nosas capacidades lóxicas minguarán considerablemente e cando iso ocorra caeremos na conta que fomos derrotados por aqueles posthumanos con habilidades físicas e cognitivas diferenciadas e aínda por riba, coa posibilidade de actualizar o seu cerebro...

Pero non todo é distopía. Nick Bostrom lidera un equipo de pensadores aglutinados no Instituto para o Futuro da Humanidade. Máis aló do apoio e beneplácito de Silicon Valley polos escritos de Bostrom, as ideas deste son fontes de debate e análise constante ao longo e ancho do planeta.

Pero entre gurúes e profetas, tamén xurdiu un concepto interesante, alternativo quizais a todo o novo e o seu implícito imperativo. No Estudo Global Europe 2050 exponse a continxencia dunha "renovación" que harmonice e aproxime tecnoloxía e humanidade sen que a mesma sexa necesariamente "traumatizante". Por encima daquela clásica división cartesiana causa-efecto, esta proposta defende o xurdimento de novas ciencias baseadas na innovación social que se integren con outras ciencias sintéticas.

Así, este cambio aparentemente inexorable, independentemente das súas variantes e denominacións, improntará no destino do modelo civilizatorio dos séculos vindeiros. Non cabe a menor dubida que este paso demandará recursos, adecuacións de escenarios e moi especialmente capacidades propias e apropiadas para o efecto.

Estamos na antesala de novas e peculiares formas de "consumo" e "vixilancia". Asistimos sen sabelo a unha revolución cognitiva sen precedentes?

Posted in: Filosofía e Tecnoloxía