A era post-humana

O excéntrico Raymond Kurzweil é quizá o máximo expoñente da tecnofilia contemporánea. Baseándose na súa lei de crecementos acelerados que, á súa vez, afirma que a capacidade de cómputo dos nosos computadores e o abaratamento dos seus custos están a crecer a un ritmo exponencial. Con esa velocidade de avance, nunhas poucas décadas, as computadoras igualasen a intelixencia humana.

Nese momento, ocorrerá unha nova explosión de crecemento, xa que estas máquinas utilizasen a súa intelixencia para facerse aínda máis intelixentes. Á súa vez, a nova xeración farase máis intelixente a si mesma e así sucesivamente ata deixar lonxe as capacidades dos seus primitivos creadores humanos.

Estaremos no momento da singularidade tecnolóxica. Kurzweil utiliza este termo prestado das ciencias físicas para referirse a un momento no que calquera predición sobre o futuro será absurda. As máquinas dedicaranse a actividades tan afastadas do noso humano entendemento que, literalmente, non comprenderemos nada. Posiblemente quedemos como uns simples espectadores pasivos dunha nova, e absolutamente revolucionaria, fase da historia do universo, mentres as máquinas quizá nos miren coa tenrura coa que nós contemplamos hoxe ás nosas mascotas.

Raymond Kurzweil afirma que coa actual velocidade de avance, nunhas poucas décadas, as computadoras igualasen a intelixencia humana.

O curioso é que Kurzweil non ve este suceso como algo afastado no tempo :marca a chegada da singularidade no 2099.

Unha alternativa, tamén contemplada por Kurzweil, é o da fusión home-máquina. Nos próximos anos o home poderá mellorarse a si mesmo mediante técnicas de bioingeniería. Non só poderemos curar enfermidades senón mellorar as nosas facultades. Se conseguimos atopar os xenes que nos fan ser intelixentes, poderiamos modificalos para crear unha nova xeración de humanos con alto cociente intelectual. Igualmente poderiamos modificar aspectos da conduta que teñan relación cos xenes: poderiamos ser máis traballadores, constantes e, quen sabe, quizá máis xenerosos e menos agresivos.

Pero podemos ir máis aló. Se é posible cambiar partes do noso cerebro por compoñentes electrónicos, poderiamos aumentar as nosas capacidades cunha potencialidade moito maior que coa xenética: posuír a capacidade de cálculo ou a precisión da memoria do noso PC . Na película "Matrix" ilústrase moi ben a idea: aprenden artes marciais ou a pilotar un helicóptero, cargando un mero programa no seu cerebro.

Moitos, de novo desde certa tecnofobia, denunciaron que modificar a propia natureza humana desta forma é xogar a ser deuses. Parten da idea romántica que inspirou a Mary Shelley a escribir "Frankenstein": crearemos mounstruos que terminarán por escaparse das mans dos seus creadores.

Posted in: Filosofía e Tecnoloxía